Η αποκατάσταση της λογικής σε ό,τι αφορά την δημιουργία του σύμπαντος έχει ξεκινήσει καθώς νέα θεωρία προτείνει ότι σχηματίστηκε από την κατάρρευση μιας τεράστιας μάζας σε μαύρη τρύπα, προσφέροντας μία άλλη εξήγηση από την γνωστή θεωρία του «Big Bang».
Εδώ και πολλές δεκαετίες οι επιστήμονες ήθελαν να πιστεύουν ότι σύμπαν ξεκίνησε από μια τεράστια έκρηξη γνωστή ως «Big Bang».
Για την ακρίβεια πίστευαν ότι από ένα σημείο που περιείχε η μάζα του σύμπαντος ξαφνικά ξεκίνησε μία έκρηξη η οποία και «ξεκίνησε» την ύπαρξη του χρόνου και του χώρου.
Πριν από την έκρηξη αυτή δεν υπήρχε… τίποτα. Ρωτούσαν τους επιστήμονες τι υπήρχε «3 ώρες πριν την Μεγάλη Έκρηξη»; Τίποτα ήταν η απάντηση και πρόσθεταν πως «ούτε οι τρεις ώρες υπήρχαν»!
Επρόκειτο για ένα ευφυολόγημα το οποίο όσο και αν δεν θέλουν να το πιστέψουν πολλοί, είχε θρησκευτικό υπόβαθρο καθώς επιδιώκονταν να αποσυνδεθεί η ύπαρξη του σύμπαντος από την έννοια του δημιουργού Θεού.
Ότι δηλαδή είναι κάτι που δημιουργήθηκε από μόνο του από μία τυχαιότητα, όσο λογικό και αν φαντάζει αυτό.
Τώρα όμως αρκετοί επιστήμονες επιχειρούν να αποκαταστήσουν την διανοητική ταξί όπως ο καθηγητής Ενρίκε Γκαζτανάγκα από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ και οι συνεργάτες του που προτείνουν μια νέα θεωρία που ονομάζουν «Σύμπαν Μαύρης Τρύπας».
Λένε ότι το σύμπαν σχηματίστηκε από μια βαρυτική κατάρρευση, δημιουργώντας μια τεράστια μαύρη τρύπα που στη συνέχεια “αναπήδησε” προς τα έξω.
Ο καθηγητής υποστηρίζει ότι αυτή η θεωρία μπορεί να εξηγήσει όλα όσα γνωρίζουμε για τη δομή του σύμπαντος χωρίς την ανάγκη για εξωτικά στοιχεία όπως η σκοτεινή ενέργεια.
Σε αντίθεση με τη Μεγάλη Έκρηξη που προϋποθέτει άπειρη πυκνότητα (μοναδικότητα), η νέα θεωρία βασίζεται σε κβαντικούς νόμους που δεν επιτρέπουν τέτοιες άπειρες συνθήκες.
Η πρόβλεψη; Ο χώρος του σύμπαντος δεν είναι τελείως επίπεδος αλλά ελαφρώς καμπύλος – κάτι που ίσως επιβεβαιωθεί από αποστολές όπως το Euclid.
Η θεωρία αναφέρει ότι το ορατό μας σύμπαν ενδέχεται να βρίσκεται μέσα σε μια μαύρη τρύπα, η οποία με τη σειρά της βρίσκεται μέσα σε άλλο, μεγαλύτερο σύμπαν. Μια ατέρμονη αλληλουχία «συμπάντων μέσα σε σύμπαντα».
Σύμφωνα με την κβαντομηχανική, η ύλη δεν μπορεί να συμπιεστεί επ’ άπειρον.
Άρα, αντί για μοναδικότητα, η κατάρρευση κάπου σταματά και μετατρέπεται σε εκρηκτική «αναπήδηση».
Έτσι δημιουργείται ένα νέο σύμπαν, όπως το δικό μας. Η θεωρία δίνει εξήγηση τόσο στον αρχικό κοσμικό πληθωρισμό όσο και στην τρέχουσα επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος. Όλα αυτά προκύπτουν φυσικά από τη δυναμική της κατάρρευσης και της αναπήδησης, χωρίς ανάγκη για σκοτεινή ενέργεια.
Ο καθηγητής Γκαζτανάγκα εξηγεί ότι το σύμπαν μας μπορεί να είναι μόνο ένα από πολλά.
Στην πραγματικότητα η θεωρία του αποκαθιστά τους νόμους της λογικής και υπενθυμίζει πως ο Θεός και το Σύμπαν (δηλαδή όλα τα σύμπαντα μαζί) έχουν μερικά βασικά κοινά χαρακτηριστικά:
Υπάρχουν από πάντα και για πάντα και ταυτίζονται ως προς την ύπαρξή τους (Ο Θεός είναι πανταχού παρών, όπως αναφέρει η Ορθοδοξία) και την άπειρη οντότητά τους.
Η θεωρία του καθηγητή αυτό που επί της ουσίας προτείνει είναι ότι υπάρχουν άπειρα σύμπαντα που διαστέλλονται και καταρρέουν διαρκώς και επί της ουσίας δεν πεθαίνουν ποτέ.
Αυτά ως προς τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου που ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάπως κατανοεί.
Προτείνει όμως και την ύπαρξη άπειρων συμπάντων ουσιαστικά στον ίδιο χρόνο και χώρο, δηλαδή τα λεγόμενα «παράλληλα σύμπαντα» των οποίων η ύπαρξη επιβεβαιώνει πως καμία υποθετική πράξη «δεν πάει χαμένη».
Η θεωρία των πολλαπλών συμπάντων αναφέρει ότι κάθε φορά που ένα άτομο κάνει μία επιλογή δημιουργείται και ένα σύμπαν με το ίδιο άτομο να έχει κάνει διαφορετική επιλογή.
Ένα συμβάν το οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή θα είναι ολόιδιο με το προηγούμενο αλλά πλέον θα ακολουθάει διαφορετική πορεία.
Το παράξενο σε όλα αυτά δεν είναι η θεωρία του καθηγητή αλλά γιατί τόσες δεκαετίες δεν είχε προταθεί κάτι ανάλογο που αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται δυσνόητο με λίγη διανοητική «εκπαίδευση» είναι στην πραγματικότητα ιδιαίτερα απλό.
Ούτε η Επιστήμη είναι αθώα καθώς και αυτή στην βάση της είναι ένα ιερατείο που απαιτεί τυφλή υπακοή και υποταγή όπως είχε γίνει και στον καιρό της πανδημίας με τα γνωστά αποτελέσματα.
